نگاه علمی به مواد اولیه صنعت چاپ علاوه بر افزایش سطح دانش عمومی فعالان این صنعت میتواند سبب ارتقا سطح استفاده ی آنها و نیز شفاف سازی به منظور انتخاب موادی بهینه تر و کاربردی تر و بهبود سطح کیفی محصولات چاپی گردد. ساختارشناسی شیمیایی ورنی واتربیس یا روکش پایه آب مبحثی است که به آن میپردازیم.
هدف این پست وبلاگ ارائه پاسخی کامل به این سوال اساسی است، ” روکشهای پایه آبی چه هستند؟“.
روکشهای پایه آبی اصطلاح کلی ای است که برای توصیف هر نوع روکش سطحی یا صیغل سازی به کار برده میشود که از آب به عنوان حلالی برای متراکم ساختن رزین افزوده شده به آن جهت ساخت روکش استفاده مینماید.
ترکیبات آن متنوع بوده و ممکن است به میزان 80 درصد متشکل از آب و مقدار کمی از حلالهای دیگر همچون گلیکول اترها باشد. میزان بالای آب در ترکیب روکشهای پایه آبی آنها را به محصولات دوستدار محیط زیست تبدیل نموده و نیز کاربردشان را آسان میسازد.
چه چیزی روکشهای پایه آبی را متمایز میسازد؟
پرداختهای پایه آبی از لحاظ مکانیسم پخت، آرایش پلیمری، و استحکام غشایی بسیار شبیه به همتایان پایه حلالی خود هستند. ترکیب شیمیایی آنها نیز مشابه است به طوری که آب در تولید پرداختهای پایه آبی نقشی مشابه با نقش تینرها، همچون الکل غیرخالص (لیگرویین) یا تولول، در پرداختهای پایه حلال ایفا میکند.
کاربردهای روکش پایه آبی
پرداختهای پایه آبی تنوع گستردهای از کاربردها از جمله در اتومبیلها، بتون، مبلمان، پلاستیک، چوب، و حتی جوهرهای چاپ ارائه نموده و با هردو تجهیزات کاربردی سنتی و ایستابرقی (مربوط به الکتریسیته ساکن) سازگارند.
انواع رزین با پرداختهای پایه آبی طیف گسترده ای از رنگها را از جمله آکریلیک، آلکید، اپوکسی، فلوروپلیمر، پلیستر، اورتان، و پودر پایه آبی دربرمیگیرد. همینطور، تحت انواعی از روندهای شیمیایی پخت از جمله ترموپلاستیک بدون رطوبت، آمینوپلاست، اپوکسی- پلی آمید، پخت اکسیداتیو، اورتان و UV (فرابنفش) عمل میکند.
نظرات